AdminPTA | Odsłony: 4148

 

Streszczenia wykładów i biogramy wykładowców
IV Konferencji Polskiego Towarzystwa Astrologicznego „Jak na górze, tak na dole”
(18-19 października 2014 roku)

 

O gwiazdach i ich różnorodności w Speculum naturale Wincentego z Beauvais– prof. dr hab. Beata Wojciechowska

Wincenty z Beauvais to XIII- wieczny francuski pisarz, dominikanin z klasztoru w Beauvais (zmarł ok. 1264 r.). Prawdopodobnie był nauczycielem synów Ludwika Świętego. Jest autorem  traktatu o wychowaniu synów królewskich i szlacheckich, jak również znakomitego dzieła o charakterze encyklopedycznym, swoistego kompendium wiedzy tamtych czasów Speculum maius, w skład ktorego wchodziły: Speculumnaturale, Speculumdoctrinale, Speculumhistoriale.

Speculumnaturale, a szczególnie jego księgi III i IV, podejmują ważkie, z punktu widzenia ówczesnej nauki, rozważania na temat ciał niebieskich i zjawisk obserwowanych na nieboskłonie, ich wpływu na zjawiska atmosferyczne oraz szeroko pojmowanego oddziaływania na wszelkie wydarzenia rozgrywające się w świecie podksiężycowym.

dr hab. Beata Wojciechowska, prof. UJK – Dyrektor Instytutu Historii Uniwersytetu Jana Kochanowskiego w Kielcach, autorka wielu publikacji naukowych, m.in. „Od Godów do Św. Łucji. Obrzędy doroczne w Polsce późnego średniowiecza”, Kielce 2000;  Ekskomunika w Polsce średniowiecznej. Normy i funkcjonowanie”, Kielce 2010. Zainteresowania badawcze koncentrują się wokół kultury późnośredniowiecznej Polski, sądownictwa kościelnego, kultury prawnej polskiego średniowiecza oraz medycyny średniowiecznej.

 

„Firmicus Maternus i thema mundi– prof. dr hab. Joanna Komorowska

[od organizatora:] Tematem wykładu jest koncepcja horoskopu świata (thema mundi) opisana przez rzymskiego astrologa Firmicusa Maternusa (ok. 280-360). Horoskop świata ma Raka na ascendencie, co nawiązuje do tradycji mezopotamskiej, zgodnie z którą, gdy w znaku tym dochodzi do koniunkcji wszystkich planet, następuje kreacja i destrukcja świata. W średniowieczu i renesansie Thema mundi było wzorcem dla konstruowania ważnych horoskopów elekcyjnych.

Joanna Komorowska, dr habilitowany nauk humanistycznych w dziedzinie literaturoznawstwa, kierownik Katedry Literatury Greckiej i Bizantyjskiej UKSW. Doktorat uzyskała w 2000 roku na Wydziale Filologicznym UJ na podstawie pracy „Metodologia greckiej astrologii katarchicznej w IV i V wieku n.e.”, habilitację na tymże samym wydziale w roku 2005. Autorka monografii „Vettius Valens of Antioch – an intellectual monography” (Kraków 2004), „Fenicjanki – studium tragedii Eurypidesa” (Kraków 2011), komentowanych i opatrzonych monograficznymi wstępami przekładów Aleksandra z Afrodyzji („O przeznaczeniu”, Kraków 2009) i Plutarcha z Cheronei („Pisma egzegetyczne”, Kraków 2012) oraz szeregu artykułów, w tym m.in. „Theory Applied: The Proem and the Contents of TetrabiblosII” Eos 98 (2011), „Individual Nativity, ‘Beginning of Life’ Controversy and Other Problems: Proem and Structure of Book Three of the Tetrabiblos” Eos 99 (2012), „Under the Sign of Aries: the Nile, the Zodiac, and a Roman Poet”, Mene 4 (2004), “Hephaestio of Thebes and the Proems of Apotelesmatica” MHNH III 2003. Stypendystka Fundacji Lanckorońskich (2011), Warburg Institute (2007, 2003), oraz Center for Hellenic Studies w Waszyngtonie (2002).

 

„Magowie - Niebo - Czas – Los” – dr Elżbieta Wnuk-Lisowska

Persowie dzięki Grekom zyskali sławę wybitnych astrologów i wróżbitów. Niebo, czas, los były istotnym elementem ich mitologii i religii. Czy istniał perski system astrologiczny? A jeśli tak - to jaki?  Jaka rolę  pełni w perskiej mitologii Zurwan i jaki jest jego związek z przeznaczeniem? Czym dla magów była koniunkcja Jowisza i Saturna? Zaratusztrańska kosmologia i astrologia wciąż jest czeka na odpowiedzi.

Elżbieta Wnuk-Lisowska – adiunkt w Zakładzie Fenomenologii i Antropologii Religii Uniwersytetu Jagiellońskiego. Autorka takich książek jak „Irański mit kosmologiczny: w świetle Awesty i Bundahišnu” (1996) oraz „Islam – między herezją a ortodoksją” (2013), która powstała w wyniku badań terenowych prowadzonych na terenie Indii, Iranu, Pakistanu, Tunezji, Indonezji.

 

„Czwarta Monarchia i astrologia kopernikańska w przepowiedni alchemika Michała Sędziwoja” – dr Rafał T. Prinke

Michał Sędziwój (1566-1636), jedyny polski alchemik o światowej sławie i  autor wpływowych traktatów alchemicznych, w jednym z nich zawarł krótka przepowiednię o nadejściu nowej ery, Czwartej Monarchii, która miała się  wkrótce rozpocząć i całkowicie odmienić świat. Nawiązał w niej do  znanych od dawna proroctw, ale dokonał jednocześnie ich reinterpretacji.  Poszukiwania źródeł tych innowacji prowadzą do nowej astronomii Mikołaja  Kopernika, z której Sędziwój pośrednio wywiódł swoją wizję dziejów.

Rafał T. Prinke - dr n. hum., filolog i historyk, prodziekan Wydziału Turystyki i Rekreacji AWF w Poznaniu, współautor „Mandali życia”, autor „Vademecum polskiego astrologa”, „Tarot -- dzieje niezwykłej talii kart” oraz szeregu innych książek i licznych artykułów w kilku językach. Obszary jego zainteresowań naukowych to m.in. historia nauki, historia tradycji ezoterycznych, genealogia i heraldyka, informatyka humanistyczna oraz teoria i filozofia turystyki. Obecnie przygotowuje obszerną monografię na temat alchemii.

 

Michał Falkener z Wrocławia i jego kompendium wiedzy astrologicznej – dr Sylwia Konarska-Zimnicka

Michał Falkener z Wrocławia to jeden z wybitniejszych przedstawicieli środowiska krakowskich uczonych przełomu XV i XVI wieku. Jest autorem wielokrotnie wznawianego kompendium wiedzy astrologicznej, zatytułowanego Introductorium astronomiae Cracoviense elucidans almanach. Dzieło to było nie tylko wprowadzeniem do nauki o ciałach niebieskich, ale chyba przede wszystkim podręcznikiem instruktażowych dla tych, którzy układali, bądź też czytali prognostyki astrologiczne. A tych wówczas było wielu...

Sylwia Konarska-Zimnicka – adiunkt w Zakładzie Nauk Pomocniczych Historii w Instytucie Historii UJK w Kielcach. Zainteresowania badawcze koncentrują się wokół szeroko pojmowanej kultury Polski średniowiecznej i wczesnonowożytnej; ponadto historii nauki średniowiecznej i wczesnonowożytnej, ze szczególnym uwzględnieniem filozofii przyrody, astronomii, astrologii, medycyny (przede wszystkim ziołolecznictwa).

 

„Koncepcje astrologiczne w Introductorium astronomiae Michała Falkenera” – dr Piotr Piotrowski

Łacińskie dzieło Michała Falkenera, którego polska edycja krytyczna ukaże się w ramach Biblioteki Polskiego Towarzystwa Astrologicznego (tom VI), stanowi przykład wczesnorenesansowego podręcznika astrologiae naturalis. Obok bogatej części teoretycznej obejmuje ono unikatowy materiał dotyczący praktycznych wskazań z zakresu astrologii medycznej, pogodowej, rolniczej oraz lunarnej astrologii elekcyjnej. Przedmiotem wykładu jest wskazanie zarówno na ciągłość tradycji niektórych koncepcji astrologicznych, zarysowanie specyfiki astrologii renesansowej, jak i na współczesne zastosowanie reguł, zasad i klasyfikacji omawianych przez Autora. Całość ilustrowana przykładowymi horoskopami.

Piotr Piotrowski – dr n. hum., filozof, astrolog (DMA – Diploma in Medieval Astrology). Rozprawę doktorską pt. Jung, Eliade i symbolizm kosmiczny obronił w 2005 roku na Wydziale Filozoficznym UMCS w Lublinie. Jest autorem kilku książek, m.in. Jung i astrologia (2002), Lilith Czarny Księżyc (2007), Przesłanie Chirona (wyd. I 1997, wyd. II popr. 2008), Małe planety – nowe odkrycie astrologii (2010) oraz Reguły astrologii tradycyjnej (2011). Specjalizuje się w jungowsko-analitycznym sposobie interpretowania horoskopów indywidualnych, a także w tradycyjnych technikach astrologii urodzeniowej, horarnej, elekcyjnej i mundalnej. Jego obszar badawczy stanowi filozofia religii oraz historia doktryn i idei astrologicznych. Prowadzi profesjonalne sesje i konsultacje astrologiczne, jest nauczycielem astrologii współczesnej i średniowiecznej. Od marca 2013 roku Prezes Polskiego Towarzystwa Astrologicznego.

 

 „Wybrane techniki predykcyjne astrologii medycznej” – Jakub Ruszkowski

Dzięki astrologii poznajemy nie tylko potencjały i tendencje, ale także czas, kiedy mogą się one ujawnić. To samo tyczy się astrologii medycznej. Na wykładzie przedstawione zostanie praktyczne wykorzystanie najważniejszych metod predykcyjnych na bazie horoskopu urodzeniowego, horarnego i wydarzeniowego (dekumbitur).

Jakub Ruszkowski – pasjonat biologii, psychologii, hobbystycznie wiolonczelista. Astrologia bardzo dobrze współgra z bliską mu filozofią taoistyczną i wynikającą z niej pasją obserwacji przyrody oraz zachodzących w niej procesów i cykli. Ze względu na kierunek studiów, najwięcej uwagi przykłada szeroko rozumianej astrologii medycznej. Jest autorem bloga „Pod nieboskłonem”, na którym zamieszcza treści związane głównie z astrologią medyczną. Jest także jednym z inicjatorów, koordynatorem i redaktorem „Bazy horoskopów Polskiego Towarzystwa Astrologicznego”.

 

The planetary exaltations / Egzaltacje planet” – Rafael Gil Brand

Wykład poświęcony omówieniu uzasadnienia greckiej koncepcji hypsomata. Do tej pory podział ten pozostaje zagadką, tym niemniej można znaleźć wzór geometryczny i symboliczny, który wyjaśnia logikę poszczególnych stopni wywyższeń planet. Chciałbym również wyjaśnić specyficzną funkcję tej godności oraz jakie są praktyczne zastosowania wywyższeń i upadku planet w interpretacji horoskopu. Techniki, które przedstawię, zakorzenione są w astrologii wedyjskiej i hermetycznej.

„Working with zodiacal dignities: domiciles and terms / Jak pracować z godnościami zodiakalnymi: domicyle i termy”(warsztat) – Rafael Gil Brand

Na warsztacie omówię w skrócie najważniejsze funkcję każdej z godności planet, koncentrując się przede wszystkim na domicylach i termach egipskich. Termy są nie tylko ważnym kluczem pozwalającym na uchwycenie specyfiki ekspresji poszczególnych planet, lecz także istotnym czynnikiem określania okresów życiowych, zwanych algebutarem lub dzielnikiem (tzw. dyrekcje przez termy).

Rafael Gil Brand – niemiecko-hiszpański astrolog profesjonalny (DAV i DGVA), tłumacz średniowiecznych tekstów astrologicznych ze starohiszpańskiego, studiował psychologię i religioznawstwo w Hamburgu, posiada także uprawnienia do prowadzenia terapii Gestalt. Praktykę astrologiczną i psychoterapeutyczną prowadzi w północnych Niemczech. Jako astrolog specjalizuje się w astrologii wedyjskiej, hellenistycznej i arabskiej, zodiaku gwiazdowym i technikach astrologii tradycyjnej. W 2000 roku opublikował obszerną książkę „Lehrbuch der klassischen Astrologie” (Podręcznik astrologii klasycznej). Strona internetowa: http://www.astrologie-zentrum.net/.

 

„Astrologiczne wyznaczniki nadwrażliwości” – Ewa Kornafel

Historia literatury, muzyki, malarstwa i innych dziedzin sztuk pięknych zauważa i wielokrotnie opisuje związki pomiędzy twórczością a „ szaleństwem”. Źródłem  genialnych odkryć i poczynań była nadwrażliwość artystów. Tematem wykładu, w czasie którego zostaną przedstawione „typowe”  aspekty i powiązania międzyplanetarne towarzyszące hipersensualności, jest nadwrażliwość, która może być zarówno darem, jak i przekleństwem. Egzemplifikacją koncepcji „astrologicznej nadwrażliwości” będą postaci ze świata kultury, którym sfrustrowana energia psychiki pozwalała tworzyć niezwykle dzieła.

Ewa Kornafel – ukończyła wyższe studia filologiczne; od 1995 roku zajmuje się astrologią i zgłębianiem świata symboliki planetarnej. Początkowo uczyła się u Leszka Weresa, twórcy polskiej szkoły astrologii, potem u Jarosława Gronerta, astrologa, autora wielu książek o wpływie ciał niebieskich na życie człowieka. Pasjonują ją szczególnie archetypy kobiecości, stąd tak wielkie znaczenie przywiązuje do Księżyca, Wenus, Lilith i Plutona. Od 1998 roku prowadzi wykłady i warsztaty astrologiczne w Katowicach, Raciborzu, Rybniku, Warszawie i Krakowie. W 2010 roku wydała książkę „Lilith, zakazana kobiecość”. Od 2013 roku jest konsultantką astrologiczną kalendarza księżycowego „Spirala”.
Zajmuje się profesjonalnym przygotowywaniem horoskopów, doradztwem dla osób prywatnych i firm.

 

Spotkanie z Leonem Zawadzkim i Marią Pieniążek

Leon Zawadzki – Jest astrologiem, znawcą historii i filozofii Wschodu. Praktykuje jogę od ponad 50 lat. Ma wykształcenie uniwersyteckie - ekonomia i ekonometria stosowana. Jest trenerem szachów profesjonalnych. Razem z Marią Pieniążek prowadzili Pracownię Doskonalenia Wewnętrznego, Akademię Kultury Duchowej oraz Pracownię Arkadia w Bielsku Białej (1990-2008). Jest autorem wielu książek o astrologii: „Końca świata nie będzie” (1992), „Astrolog” (1996), „Ariadna - praktyczny podręcznik interpretacji horoskopu” t. I Labirynt (1998), t. II Wyrocznia (2000), t. III Misterium (2004), „Fala - studium zaćmienia” (1999). Razem z Marią Pieniążek jest autorem książki „Nandri” (2007) o podróży pielgrzymującej do Indii. Mieszka w Bielsku Białej.

Maria Pieniążek – jest astrologiem i nauczycielką hatha jogi według metody Instytutu Kaivalyadhama. Absolwentka warszawskiej Akademii Wychowania Fizycznego, mistrz sportu w gimnastyce artystycznej. W latach 1973 -1989 aktorka w zespole Teatru Akademia Ruchu. Razem z Leonem Zawadzkim prowadzili Pracownię Doskonalenia Wewnętrznego, Akademię Kultury Duchowej oraz Pracownię Arkadia w Bielsku Białej (1990-2008). Prowadzi też kursy jogi klasycznej i I-Cing. Razem z Leonem Zawadzkim są autorami książki „Nandri” (2007) o podróży pielgrzymującej do Indii. Mieszka w Bielsku Białej.

 

„Cykle długoterminowe w astrogeopolityce” – Jarosław Gronert

W astrologii mundalnej i geopolityce mierzenie wypadków dziejowych jedynie skalą długości własnego życia jest zbyt krótkowzroczne. Dla uzyskania rozległej perspektywy czasowo-przestrzennej, konieczne jest stosowanie cykli długoterminowych. Będą to nie tylko przebiegi najwolniej tranzytujących ciał niebieskich i ich aspekty. Znakomitym narzędziem prognostycznym są ruchy planet w progresjach sekundarnych, a szczególnie Słońca. Ale najbardziej efektywne jest skorelowanie tranzytów planet pokoleniowych z progresjami planet personalnych.

Jarosław Gronert – astrologią zajmuje się od 1986 roku. Pierwsze kroki stawiał u Leszka Weresa (twórcy polskiej szkoły astrologii). Gronert naucza arkanów astrologii od 1990 r. Zajęcia prowadzi w: Łodzi, Warszawie, Poznaniu, Krakowie, Szczecinie, Katowicach, Wrocławiu, Rzeszowie, Kaliszu, Radomiu, Gdańsku, Gorzowie Wlkp. i Wiśle. Jest autorem książek: „Astrologia od początku”, „Strategia Kosmosu” oraz „Na zakręcie dziejów”.

 

„Astrologiczny i medyczny model organizmu człowieka - próba uzgodnienia” – Włodzimierz H. Zylbertal

Łatwo zauważyć, że przekazane przez tradycję astrologiczne odwzorowanie organizmu człowieka nijak się ma do precyzji i dokładności obowiązującego obecnie modelu biomedycznego. Jednak nie oznacza to, że wraz z rozwojem naukowej medycyny jej starsze, przednaukowe wydanie automatycznie stało się bezużyteczne. Przeciwnie, astrologia nowoczesna ma wszelkie narzędzia, niezbędne do nawiązania twórczego dialogu z nieortodoksyjnymi nurtami medycyny. Możliwe jest uzgodnienie języków opisu na tyle, że astrologia może stać się, po stuleciach wygnania z lekarskiej świadomości, na nowo integralna tejże świadomości cząstką.

Włodzimierz H. Zylbertal - ur. 1960, astrolog, badacz psychotroniki, popularyzator, pisarz i nauczyciel. W astrologii czynny od roku 1990, kiedy to ukazała się książka „Kosmiczne źródła jaźni”, pierwszy powojenny polski podręcznik astrologii. Autor licznych publikacji poświęconych astrologii oraz szeroko pojętej dywinacji. Prowadzi szkolenia z zakresu astrologii i numerologii oraz praktykę life coachingu.

 

„Pięćsetletni cykl Neptuna i Plutona jako podstawa astrologicznej periodyzacji dziejów Europy” – Światosław F. Nowicki

Wzajemny cykl Neptuna i Plutona ma klarowny przebieg z uwagi na to, że określa go z dużą dokładnością formuła: 2 obiegi Plutona = 3 obiegi Neptuna. Jego osobliwością jest związana z dużą ekscentrycznością orbity Plutona okoliczność, że w pewnych okresach Pluton znajduje się bliżej Słońca niż Neptun. Szczególne znaczenie mają te okresy wówczas, gdy kąt między obiema planetami jest mniejszy (tzn. ok. sekstyla a nie ok. trygonu). Pewne zbliżone do sekstyla aspekty powtarzają się w tej szczególnej fazie cyklu trzykrotnie, najpierw przy szybszym Neptunie, potem przy szybszym Plutonie i na koniec znowu przy szybszym Neptunie. Jako wyznacznik historycznych transformacji największe znaczenie mają trzykrotnie występujące w takich fazach aspekty 2/13 (w okresie ok. 80 lat). Występują one na przełomie tysiącleci i w ich połowach (jako okresy przechodzenia od starożytności do średniowiecza, a następnie od średniowiecza do czasów nowożytnych). Warto zauważyć, że ten cykl jest zgodny z archetypowych okresem tysiącletnim i że państwo polskie powstało właśnie w kluczowym momencie cyklu obu tych planet i jego historia jest z nim wyraźnie skorelowana.

Światosław F. Nowicki – ur. 1947, syn prof. filozofii, Andrzeja Nowickiego. Absolwent Wydziału Filozoficznego Uniwersytetu Warszawskiego. W latach 1969-1981 wykładał filozofię na różnych warszawskich uczelniach. Tłumacz, znawca i komentator filozofii Hegla. Członek Stowarzyszenia Tłumaczy Polskich. Pracuje głównie dla Biblioteki Klasyków Filozofii Wydawnictwa Naukowego PWN. Ma w dorobku m.in. przekład „Encyklopedii nauk filozoficznych Hegla” i trzytomowych „Wykładów z historii filozofii” tegoż filozofa, a także „Sześć punktów teozoficznych” Jakuba Boehmego. Od 1984 roku zajmuje się również astrologią – głównie w aspekcie teoretycznym. Opublikował wspólnie z Wojciechem Jóźwiakiem książkę astrologiczna, pt. „Cykle zodiaku”. Od 1990 roku współpracuje wielorako z Jerzym Prokopiukiem. Prowadzi własne badania teoretyczne na temat harmonii sfer niebieskich. Od 1994 roku utrzymuje robocze kontakty z kilkoma osobami praktykującymi na polskim gruncie channeling. Członek zespołu redakcyjnego czasopisma „Gnosis”. Od 16 października 2000 przewodniczący Klubu GNOSIS.

 

„Węzły Księżyca, czyli nasza lekcja karmiczna i siła napędowa rozwoju wewnętrznego” – Margot Graham

Określenie “węzeł” sugeruje więź, połączenie tego, co wcześniej było rozdzielone. Węzły Księżycowe to powiązanie obiegu Księżyca z pozorną ścieżką Słońca wokół Ziemi, które łączy ze sobą te dwa podstawowe programy planetarne. Choć są niewidoczne, niematerialne i nie emitują energii, nazywane są Wrotami Karmy, związane są bowiem z najgłębszymi pokładami pamięci naszej duszy. Wskazują kluczowe cele i zadania do przepracowania oraz to, co utrudnia ich realizację, czyli cechy, jakich należałoby się pozbyć, aby zrównoważyć proces karmy. Działają w ukryciu, są autorami i reżyserami toczącego się przedstawienia, w którym planety są aktorami!

Margot Graham – absolwentka socjologii i filozofii na Uniwersytecie Warszawskim, podjęła pracę w Zakładzie Informacji Naukowej na Wydz. Historii UW, następnie zaś dydaktykę w Instytucie Profilaktyki Społ. i Resocjalizacji UW, przerwaną z powodu wyjazdu do Anglii. Tam ukończyła trzyletnie wieczorowe studia astrologiczne, czego rezultatem było rozstanie z nauką akademicką. Nastąpiła zmiana zainteresowań na korzyść filozofii ezoterycznej, jogi, gnostycyzmu. Po powrocie do Warszawy Margot Graham aktywne włączyła się w działalność Sekcji Astrologii Polskiego Towarzystwa Psychotronicznego, od r. 1984 jako wykładowca, a od r. 1987 jako kierownik tej Sekcji. Przygotowywała materiały szkoleniowe, działała wydawniczo (w tym współredagowała kwartalnik „Zodiak”), organizowała letnie szkoły o szerokiej tematyce paranaukowej (obecność wykładowców i uczestników z wielu krajów). Od powstania w r. 2009 Polskiego Towarzystwa Astrologicznego została jego wiceprzewodniczącą, a pod koniec czteroletniej kadencji pełniła funkcję prezesa. W 2013 r. współprowadziła zajęcia w Szkole Astrologii dr Piotra Piotrowskiego.

 

Kategoria: Zjazdy spotkania
Back to Top